"Τα κυπριακά παραμύθια, είναι τοπική εκδοχή των παραμυθιών του ελληνικού λαού. Παρουσιάζουν όλα τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν μορφολογικά και θεματολογικά το νεοελληνικό παραμύθι. Κι έχουν την ίδια εξέλιξη και κοινή παράδοση. Είναι φυσικό, λοιπόν, να μην ξαφνιάζουν με κάποια εξωτική πρωτοτυπία τον ελλαδίτη αναγνώστη, που εντελώς αυθόρμητα θα θυμηθεί μέσα από το περιεχόμενό τους αντίστοιχα παραμύθια άλλων ελληνικών περιοχών ή θα διαπιστώσει το πλήθος των κοινών τόπων που εμφανίζονται αμοιβαία. Τι ευλογότερο, αφού ο λαός της Κύπρου είναι μέρος της σάρκας του καθόλου ελληνισμού.
Βέβαια, όπως όλες οι τοπικές εκδοχές, έτσι και η κυπριακή παρουσιάζει τις δικές της ιδιομορφίες που οφείλονται αφενός στην αρχική προέλευση του ελληνικού λαού της Κύπρου και αφετέρου στις επιρροές που δέχτηκε ο πολιτισμός του από Ανατολή και Δύση στα τρείς χιλιάδες χρόνια της ιστορικής πορείας του. Αναφορικά με τα παραμύθια, η πιο φανερή ιδιομορφία, συνίσταται στη διαλεκτική διατύπωση. Ο κυπριακός λαός είναι ο υπερήφανος κληρονόμος της αρκαδοκυπριακής διαλέκτου, και διατηρεί μέχρι σήμερα στη λαλιά του τύπους και λέξεις που, αλίμονο, χάθηκαν από τις πλείστες άλλες νεοελληνικες διαλέκτους. Τα παραμύθια του, στην πολύχρονη προφορική τους παράδοση και στη σχετικά πρόσφατη καταγραφή τους, είναι μνημεία αυτού του ιδιόμορφου, ατόφιου ελληνικού, λόγου.
Είναι αλήθεια πως τα παραμύθια σήμερα εμπίπτουν, σύμφωνα με την κοινωνική μας αντίληψη, στα παιδικά ενδιαφέροντα. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Τα παραμύθια δημιουργήθηκαν και παραδίδονταν εκατοντάδες χρόνια για μεγάλους. Αποτελούσαν την αποτελεσματικότερη διέξοδο του καταταλαιπωρημένου ανθρώπου στις συνεχείς αντιξοότητες της ζωής, τη γλυκύτερη παρηγοριά στην ανημπόρια και τη στέρηση, την προσφορότερη ψυχαγωγία ( και παιδεία και διασκέδαση) στις ατελείωτες ώρες μιας χειμωνιάτικης νύχτας κοντά στο τζάκι ή μιας ατέρμονης αναμονής του μαζέματος των δικτύων μεσοπέλαγα. Μέσα στα κυπριακά παραμύθια (γενικότερα στα παραμύθια) μπορούμε καθαρά να διακρίνουμε τα αχνάρια της πνευματικής ανάβασης του γένους μας , τα τόσο απαραίτητα στη σημερινή επικύνδινη αντισυνοριακή μας μανία. "
Κωστής Κυριακίδης Για τα Κυπριακά Παραμύθια, Παραμύθια της Κύπρου Νέοι Ακρίτες
Βέβαια, όπως όλες οι τοπικές εκδοχές, έτσι και η κυπριακή παρουσιάζει τις δικές της ιδιομορφίες που οφείλονται αφενός στην αρχική προέλευση του ελληνικού λαού της Κύπρου και αφετέρου στις επιρροές που δέχτηκε ο πολιτισμός του από Ανατολή και Δύση στα τρείς χιλιάδες χρόνια της ιστορικής πορείας του. Αναφορικά με τα παραμύθια, η πιο φανερή ιδιομορφία, συνίσταται στη διαλεκτική διατύπωση. Ο κυπριακός λαός είναι ο υπερήφανος κληρονόμος της αρκαδοκυπριακής διαλέκτου, και διατηρεί μέχρι σήμερα στη λαλιά του τύπους και λέξεις που, αλίμονο, χάθηκαν από τις πλείστες άλλες νεοελληνικες διαλέκτους. Τα παραμύθια του, στην πολύχρονη προφορική τους παράδοση και στη σχετικά πρόσφατη καταγραφή τους, είναι μνημεία αυτού του ιδιόμορφου, ατόφιου ελληνικού, λόγου.
Είναι αλήθεια πως τα παραμύθια σήμερα εμπίπτουν, σύμφωνα με την κοινωνική μας αντίληψη, στα παιδικά ενδιαφέροντα. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Τα παραμύθια δημιουργήθηκαν και παραδίδονταν εκατοντάδες χρόνια για μεγάλους. Αποτελούσαν την αποτελεσματικότερη διέξοδο του καταταλαιπωρημένου ανθρώπου στις συνεχείς αντιξοότητες της ζωής, τη γλυκύτερη παρηγοριά στην ανημπόρια και τη στέρηση, την προσφορότερη ψυχαγωγία ( και παιδεία και διασκέδαση) στις ατελείωτες ώρες μιας χειμωνιάτικης νύχτας κοντά στο τζάκι ή μιας ατέρμονης αναμονής του μαζέματος των δικτύων μεσοπέλαγα. Μέσα στα κυπριακά παραμύθια (γενικότερα στα παραμύθια) μπορούμε καθαρά να διακρίνουμε τα αχνάρια της πνευματικής ανάβασης του γένους μας , τα τόσο απαραίτητα στη σημερινή επικύνδινη αντισυνοριακή μας μανία. "
Κωστής Κυριακίδης Για τα Κυπριακά Παραμύθια, Παραμύθια της Κύπρου Νέοι Ακρίτες